امام علی (ع) : 

لا يَقومَنَّ أحَدُكُم فِي الصَّلاةِ مُتَكاسِلاً ولا ناعِساً، ولا يُفَكِّرَنَّ في نَفسِهِ ؛ فَإِنَّهُ بَينَ يَدَي رَبِّهِ عزّ وجلّ؛

هيچ يك از شما، سست و خواب‏‌آلود به نماز نايستد و به خود نينديشد؛ چرا كه در پيشگاه پروردگارش ايستاده است.

شیخ صدوق ،خصال، ص ۶۱۳، ح ۱۰

روزی خواهر رضایی(خواهری که با انسان از یک مادر شیر خورده باشد) پیامبر(ص) نزد او آمد، حضرت رسول(ص) برخاستند و زیر انداز خود را برای او گسترانید و او را بر آن نشانده و با او سخن می گفتند و می خندیدند و چون برخاست تا برود حضرت برخاستند و او را احترام کردند.

(روز بعد) برادر آن زن ( که برادر رضایی پیامبر(ص) هم بود) نزد حضرت آمد ولی پیغمبر(ص) برخوردی که با خواهرش کرده بود را با او انجام نداد.

بعضی ها علت این دو گانگی در برخورد را سوال کردند، حضرت فرمودند:

چون خواهرم بیش از برادرم به پدر و مادرش نیکی میکرد.

منبع:محجه البیضاء،ج 3، ص439