راهکارهای بیست و شش گانه ترویج فرهنگ حجاب
1-رفع اشکالات قانونی در نحوه تولید، توزیع و عرضه پوشاک داخلی و خارجی؛
2-حمایت مادی و معنوی از آثار فرهنگی – هنری همانند تسریع در صدور مجوّز، ارائه یارانه و تشویق تولیدکنندگان آثار فرهنگی و هنرمندانی که راهکارهای تازه و جذاب در راستای توسعه فرهنگ عفاف ارائه می کنند؛
3-استفاده از ظرفیت سازمان های فرهنگی غیر دولتی و خصوصی برای ترویج فرهنگ عفاف و حجاب؛
4-نظارت بر تشکل های هنری – مردمی، نمایشگاه ها و محافل هنری عمومی مانند کنسرت ها و نمایشگاه ها در جهت رعایت فرهنگ عفاف و حجاب؛
5-تهیه فیلم های سینمایی در مورد تاریخچه کشف حجاب در ایران و بررسی تاریخی علل و عوامل آن، به ویژه قیام مردم مشهد در سال 1314 علیه کشف حجاب رضا خانی؛
6-کنترل اماکن تجاری عمومی شامل فروشگاه ها، مجتمع های تجاری و آرایشگاه ها از نظر پوشش و بد حجابی؛
7-به تصویر کشیدن زنان تحصیل کرده، ممتاز و متعهد و با حجاب در فیلم ها و مجموعه های هنری و پرهیز از نشان دادن آن ها در نقش ها و شخصیت های عامه و کم سواد و نیز به تصویر کشیدن چهره بانوان محجبه کشورهای خارجی در زمینه های مختلف فرهنگی، هنری، اجتماعی و سیاسی از طریق برنامه های تلویزیون و تهیه فیلم از زندگی آنها؛
8-نشان دادن اثرات منفی فرهنگ مبتذل و غیر اخلاقی غرب در زندگی اجتماعی و خانوادگی و احساس نا امنی و بحران های روانی و شغلی و اجتماعی و مقایسه آن با وضعیت مثبت زنان در ایران به منظور نشان دادن احساس رضایت خاطر زنان ایرانی از فرهنگ دینی – بومی و ملی خویش؛
9-انعکاس آثار منفی استفاده از فیلم ها و نوارهای مبتذل، شرکت در پارتی های مختلط و خلاف اخلاق و حضور در گروه های منحرف بر زندگی فردی و اجتماعی از طریق برنامه های تولیدی صدا و سیما، منابر و خُطبا، معلمان و مربیان؛
10-شناسایی و اعلام حدود و ضوابط قانونی عفاف و ملاک های مشخص شرعی و قانونی بدحجابی در جامعه به منظور تشخیص مصادیق آن؛11-اهتمام بیشتر به برخورد قانونی و در عین حال محترمانه با هنجارشکنان؛
12-گسترش فرهنگ عمومی امر به معروف و نهی از منکرِ گفتاری در مورد رعایت پوشش مناسب در اماکن عمومی؛
13-برخورد قانونی با مانکن ها، زنان بد سابقه، باندهای فساد و فحشا، محافل و پارتی های ضد اخلاق؛
14-آموزش، ساماندهی و به کارگیری نیروهای آگاه از زنان برای نظارت بر رعایت حجاب و پوشش در اجتماع با رعایت حریم و حرمت شخصی افراد؛
15-تلاش فرهنگی برای تبدیل فرهنگ عفاف و حجاب به یک مطالبه جدی و گسترده از سوی قشر زنان و دختران و خانواده ها؛
16-فراهم کردن عرصه های مناسب برای خودنمایی مشروع و ابراز زیبایی ها و شایستگی های ظاهری در زنان و دختران در فضاهای خانوادگی، مهمانی های دوستانه از طریق فرهنگ سازی و…؛
17-مَحرَم سازی محیط های آموزشی و پرورشی به منظور ایجاد زمینه بروز نیازهای دختران و تبرّج های مجاز به منظور جلوگیری از خودنمایی های آنها در مجامع عمومی؛
18-گسترش مراکز اختصاصی ورزش و تفریح بانوان به منظور گذراندن اوقات فراغت و فضاسازی مناسب برای برخورداری زنان از آزادی عمل در رعایت حجاب؛
19-آسان کردن ازدواج سالم و موفق؛
20-یکسان سازی و استاندارد کردن معیارهای دینی و فرهنگ اجتماعی درباره حجاب؛
21-تأکید بر مفهوم پیش نیاز حجاب که “حیاء” باشد و فراهم کردن ساز و کارها و زمینه های علمی و عملی تحقق آن؛
22-اجتناب از افراط و تفریط در عرصه نظر یا عمل در مقوله حجاب؛
23-کنترل، مراقبت، پیگیری و تذکر به کارمندان اداری در سازمان ها و دستگاه ها که مقیّد به حجاب و عفاف نیستند؛
24-تحلیل سوء استفاده های اقتصادی و سیاسی از زن در غرب و غارت پیکر زن برای فروش کالاهای خویش؛
25-تولید چادرهای راحت، جالب و در عین حال اسلامی و ارزان کردن بهای چادر؛
26-پرهیز از اصرار بر حجاب برتر، بلکه تأکید بر حجاب حداقلی به گونه ای که نظر شرع و کارکردهای حجاب تأمین شود.
حجت الاسلام دکتر مرویان حسینی
